مذاکره امام حسین (ع) با عمرسعد

در مقاتل نوشته‌اند که عمربن سعد یک روز پس از امام حسین (ع) به کربلا رسید و وقتی مستقر شد، امام پیکی به سوی او فرستاد که امشب بین دو لشکر دیداری داشته باشیم.

هدف از این دیدار چه بود؟ آیا هدف دست‌یابی به یک توافق جامع بود که نه سیخ بسوزد و نه کباب، و به اصطلاح امروزی‌ها به وضعیت «برد- برد» منتهی شود؟ در پاسخ به این مساله باید دید که از منظر چه کسی به اهداف این گفتگو می‌نگریم: از منظر امام حسین (ع) یا از منظر عمر بن سعد؟ از هر دو منظر می‌توان هدف از این گفتگو را رسیدن به وضعیت «برد-برد» دانست؛ اما با دو تلقی بسیار متفاوت از «بُردن».

ادامه »

مقابله با انحرافات بزرگ جامعه اسلامی؛ علت قیام امام حسین (ع)

دو نوع انحراف داریم. یك وقت مردم فاسد می‌شوند - خیلی وقتها چنین چیزی پیش می‌آید - اما احكام اسلامی از بین نمی‌رود؛ لیكن یك وقت مردم كه فاسد می‌شوند، حكومتها هم فاسد می‌شوند، علما و گویندگان دین هم فاسد می‌شوند! از آدمهای فاسد، اصلاً دین صحیح صادر نمی‌شود. قرآن و حقایق را تحریف می‌كنند؛ خوبها را بد، بدها را خوب، منكر را معروف و معروف را منكر می‌كنند! خطّی را كه اسلام - مثلاً - به این سمت كشیده است، صدوهشتاد درجه به سمت دیگر عوض می‌كنند! اگر جامعه و نظام اسلامی به چنین چیزی دچار شد، تكلیف چیست؟
البته پیغمبر فرموده بود كه تكلیف چیست؛ قرآن هم فرموده است: «من یرتد منكم عن دینه فسوف یأتی اللَّه بقوم یحبّهم و یحبّونه»تا آخر - و آیات زیاد و روایات فراوان دیگر و همین روایتی كه از قول امام حسین برایتان نقل می‌كنم.

ادامه »

۱۵ توصیه‌  مهم از مرحوم دولابی برای سبک‌ زندگی

استاد اخلاق میرزا اسماعیل دولابی پیش از وفات برای زندگی مومنانه ۱۵ دستورالعمل راذکر می‌کند که به ترتیب درذیل آورده شده است.

۱-هر وقت در زندگی‌ات گیری پیش آمد و راه بندان شد، بدان خدا کرده است؛ زود برو با او خلوت کن و بگو با من چه کار داشتی که راهم را بستی؟ هر کس گرفتار است، در واقع گرفته ی یار است.

۲-زیارتت، نمازت، ذکرت و عبادتت را تا زیارت بعد، نماز بعد، ذکر بعد و عبادت بعد حفظ کن؛ کار بد، حرف بد، دعوا و جدال و… نکن و آن را سالم به بعدی برسان. اگر این کار را بکنی، دائمی می شود؛ دائم در زیارت و نماز و ذکر و عبادت خواهی بود.

۳-اگر غلام خانه‌زادی پس از سال ها بر سر سفره صاحب خود نشستن و خوردن، روزی غصه دار شود و بگوید فردا من چه بخورم؟ این توهین به صاحبش است و با این غصه خوردن صاحبش را اذیت می کند. بعد از عمری روزی خدا را خوردن، جا ندارد برای روزی فردایمان غصه دار و نگران باشیم.

ادامه »

صبر امام حسین (ع)، نجات اسلام

صبر امام حسین علیه ‌السلام، اسلام را در طول تاریخ تا امروز بیمه کرده است. واقعاً اگر امام حسین علیه ‌السلام آن صبر تاریخی را در کربلا و قُبیل کربلا و مقدمات حادثه ی عاشورا نمی ‌کردند، بلاشک با گذشت یک قرن، حتّی از نام اسلام هم اثری نمی ماند؛ اما امام حسین علیه‌ السلام به برکت صبر، دین را زنده کردند؛ این صبرِ آسانی نبود.

صبر فقط این نیست که انسان را زیر شکنجه بیندازند یا فرزندان انسان را جلوِ انسان شکنجه کنند یا بکشند و انسان ایستادگی کند -البته این مرحله ی مهمی از صبر است- اما از این مهم ‌تر این است که انسان را با وسوسه‌ ها و اظهاراتی که علی ‌الظاهر ممکن است در نظر بعضی منطقی بیاید، از ادامه ی این راه بازبدارند؛ همان کاری که با امام حسین علیه ‌السلام می کردند؛ آقا! شما کجا می روید؟ خود را در معرض خطر قرار می دهید؛ خانواده خود را در معرض خطر قرار می دهید؛ دشمن را جری می کنید؛ دست آن ها را به خون خود باز می کنید.

هر کس رسید، خواست امام حسین علیه السلام را در مقابل این محذور اخلاقی قرار دهد که شما با این اقدام خود، جان عده ای را به خطر می اندازید و دشمن را مسلط تر می کنید و این ها را وادار می کنید تا به خون شما دست بیالایند. این یک نقطه ی خیلی مهم و تردید آور است. این یک جنگ روشن و واضح نیست که آدم بگوید من می روم تا کشته شوم؛ نه؛ این محاذیر دنبالش هست. ممکن بود برای امام حسین علیه السلام این معنا مطرح باشد یا مطرح کنند که آقا! شما اگر کشته شوید، شیعیان شما را در کوفه قتل عام می کنند و پدر همه را در می آورند؛ شما باید زنده بمانید و ملجأ باشید. شما پسر پیغمبرید؛ با حفظ حیات خود، جان عده ای را حفظ کنید.

بیانات مقام معظم رهبری در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری؛ ۲۳/۱۲/۱۳۸۰

دستاوردها و فلسفه نهضت عاشورا از نگاه امام خمینی(ره)

عاشورا و کربلا در نگاه امام جایگاه ویژه‌ای دارد و امام خمینی (ره) نظر‌گاه بلندی به عاشورا افـکنـده و آن را دست مایه سترگی برای آفریـنـش انقلاب اسلامی یافته واز آن الهام گرفته است. امام خمینی قیام خود را برگرفته از قیام سید الشهدا معرفی می‌کند و به آن افتخارمی‌کند و یادآورمی شـود که «مابـایستی درسـهای شجاعـت، شهـادت، عدالـت، عدالـت‌خـواهی، مبارزه باظـلم، ودفاع از مکتب را فراگیریم.

امام راحل با استدلال به شیوه‌ وسیرهٔ زندگی امام حسین علیه السلام منطق راحـت طلبـان بـی‌درد و سازش‌گران دنـیاطلب و تماشاچیان توجیه‌گر را مردود می‌شمارد. این بدان جـهت اسـت که خط سرخ شیعه که هـمان اسلام ناب محمدی است در کربلا برجسته ترمی‌شود.

ادامه »

عذاب شمـــر

علامه امینی تعریف کرده است که:مدتها فکر می‌کردم که خداوند چگونه شمر ملعون را عذاب می‌کند؟ و جزای آن تشنه لبی و جگر سوختگیِ حضرت سیدالشهدا (ع) را چگونه به او می‌دهد؟

تا اینکه شبی در عالم رویا دیدم که امیرالمؤمنین(ع) در مکانی خوش آب و هوا، روی صندلی نشسته و من هم خدمت آن جناب ایستاده‌ام، در کنار ایشان دو کوزه بود، فرمود: این کوزه‌ها را بردار و برو از آنجا آب بیاور و اشاره به محلی فرمود که بسیار باصفا و با طراوت بود، استخری پرآب و درختانی بسیار شاداب در اطراف آن بود که صفا و شادابی محیط و گیاهان قابل بیان و وصف نیست. کوزه‌ها را برداشته و رو به آن محل نهادم آنها را پرآب نموده حرکت کردم تا به خدمت امیرالمومنین(ع) باز گردم.

ناگهان دیدم هوا رو به گرمی نهاده و هر لحظه گرمی هوا و سوزندگی صحرا بیشتر می‌شد، دیدم از دور کسی به طرف من می‌آید و هرچه او به من نزدیکتر می‌شد هوا گرمتر می شد گویی همه این حرارت از آتش اوست، در خواب به من الهام شد که او شمر، قاتل حضرت سیدالشهدا(ع) است. وقتی به من رسید دیدم هوا به قدری گرم و سوزان شده است که دیگر قابل تحمل نیست، آن ملعون هم از شدت تشنگی به هلاکت نزدیک شده بود، رو به من نمود که از من آب بگیرد، من مانع شدم و گفتم: اگر هلاک هم شوم نمی‌گذارم از این آب قطره‌ای بنوشد.

حمله شدیدی به من کرد و من ممانعت می‌نمودم، دیدم اکنون کوزه‌ها را از دست من می‌گیرد لذا آنها را به هم کوبیدم، کوزه‌ها شکسته و آب آنها به زمین ریخت، چنان آب کوزه‌ها بخار شد که گویی قطره آبی در آنها نبوده است، او که از من ناامید شد رو به استخر نهاد، من بی‌اندازه ناراحت و مضطرب شدم که مبادا آن ملعون از آب استخر بیاشامد و سیراب گردد، به مجرد رسیدن او به استخر، آب استخر خشک شد چنان که گویی سالهاست یک قطره آب در آن نبوده است. درختان هم خشک شده بودند، او از استخر مأیوس شد و از همان راه که آمده بود بازگشت. هرچه دورتر می‌شد، هوا رو به صافی و شادابی و درختان و آب استخر به طراوت اول بازگشتند.

به حضور امیرالمؤمنین(ع) شرفیاب شدم، فرمودند: خداوند متعال این چنین آن ملعون را جزا و عقاب می‌دهد، اگر یک قطره آب آن استخر را می‌نوشید از هر زهری تلخ تر و هر عذابی برای او دردناک تر بود. بعد از این فرمایش از خواب بیدار شدم.

«لعن الله قاتلیک یا اباعبدالله الحسین»

منابع:
1-البدایه النهایه، ج 8، ص 297
2-یادنامه علامه امینی ص 13 و 14
3-سرنوشت قاتلان شهدای کربلا، عباسعلی کامرانیان

قبل از حضرت آدم ( علیه السلام ) قبل از خلقت حضرت آدم ( علیه السلام ) مصیبت امام حسین ( علیه السلام ) بارها و بارها ذکرشده که ازآن جمله می توان به آن هنگام که خداوند امر فرمود به قلم که بر لوح امر شهادت و اکرام آن را ثبت کند که هر دو محزون شدند و دردمند مصائب حضرت سید الشهدا گشتند و یا آن زمان که خداوند به ملائک فرمود من خلق می کنم در زمین خلیفه خود را ، ملائک در پاسخ گفتند : آیا می آفرینی کسی را که خون ریزی کند ؟ که در بعضی از تفاسیر بزرگان ما آمده است که مقصود ملائک قضیه کربلا بوده است و از طرف خداوند ندا می آید : من چیزی میدانم که شما نمی دانید ؟

ادامه »